Dag 16 - Oignies-en-Thiérache

Vandaag vond ik het zwaar. Mentaal en fysiek. Na een wederom heerlijk ontbijt en een hartelijk afscheid van de dames werd ik naar Hierges gebracht om mijn pad te kunnen vervolgen. Heel veel zin had ik niet, het viel me zwaar om deze fijne plek te verlaten en weer op weg naar het onbekende te gaan.
Het begon te regenen toen ik de auto uitstapte. Zachtjes. Hard genoeg om de regencape te moeten gebruiken. Die gebruik ik eingelijk alleen maar om mijn rugzak droog te houden, want binnen de kortste tijd ben ik onder de cape net zo nat als erbuiten.
Het eerste stuk was door een bos naar Mazée. De hoogtelijnen waren me niet opgevallen op de kaart. Jeemig......het was een pittige klim. Door een donker en nat bos. Met weinig tot geen uitzicht. Alleen maar bomen en regen en regen en bomen. Ik werd er niet al te vrolijk van. Maar, ik bereikte een dorp en een droog plekje om mijn broodjes te kunnen eten. Op naar het volgende stuk! Weer een dorp verder vond ik zowaar een café waar ik koffie dronk. Fijn! Ondertussen regende het nog steeds. Zachtjes, maar de wandelpaden werden steeds drassiger en modderiger. En het bleef maar stijgen en dalen. Weer kwam ik een plek tegen waar ik wat kon drinken. Ik was al 5 uur onderweg en door het geklim best moe. In de kroeg hoorde ik dat ik nog 13 km moest lopen om het dorp waar ik een slaapplaats had te bereiken, als ik de pelgrimsroute wilde aanhouden. Pfoe....13 km....met al dat geklim zou ik daar zomaar 4 uur over kunnen doen. En het was al half drie. Of er ook een kortere route was, vroeg ik. Ja hoor, alsmaar rechtdoor door het bos, dan was het zo'n 7 km. Maar wel een saaie route. Nou, die nam ik voor lief, ik ging voor de 7 km!

Dat heb ik geweten.....ten eerste hield het op met zachtjes regenen, het kwam werkelijk met bakken naar beneden. Ten tweede stond er niets aangegeven, ik week per slot van de route af....alsmaar rechtdoor had de man gezegd. Google maps kende deze weg niet dus moest ik af en toe een gokje wagen. Ten derde was het alleen maar bos, bos, bos. Dat had ie natuurlijk gezegd. Maar ja, je hebt bos en bos. Dit was een echt donker bos. Met voor mijn gevoel geen levende ziel in de nabije omgeving. Alleen ik in mijn rode regencape, de modderige en steeds maar weer stijgende weg, al die bomen en mijn gedachten. Die steeds minder helpend werden. Bijna 2 uur heb ik er gelopen en ik was als een kind zo blij toen ik het eerste huis van het dorp zag.

Nog blijer werd ik van mijn slaapplaats:  een stacaravan waar alles is wat ik nodig zou kunnen hebben. Zelfs een gevulde koelkast met drankjes, er zijn diepvriesmaaltijden, maaltijden in blik, thee, koffie, alles! De overnachting met ontbijt is €20. Alles wat je verder opmaakt betaal je apart en overal heeft ze de prijs opgezet. Een soort winkeltje dus......geweldig! Ik kon zo naar binnen lopen en er hing een briefje met uitleg hoe alles werkt. Mevrouw Françoise woont aan de overkant en komt morgen een ontbijtje brengen. Het vertrouwen en de gastvrijheid ontroerde me!
Nu heb ik na een overheerlijke warme douche een al even overheerlijk blik ravioli opgewarmd en ben ik rozig van het eten en een verdiend biertje. Ik kan me voorstellen dat het niet heel lang meer duurt voor ik ga slapen......