Wandeldag 38/3 Cuncy-lès-Varzy - Champlemy (16 km)

Wakker worden,  aankleden, langs de bakker en dan naar de plek waar ik gisteren gestopt ben rijden. Om dan eerst lekker te ontbijten op het gemakje voordat we aan de wandel gaan. We, omdat vriend en hond een stukje meelopen.  Een klein stukje maar, want hond Bantu heeft de respectabele leeftijd van 14 en kan niet meer zo lang wandelen. Ze lopen een half uurtje met me mee en dan nemen we afscheid. 

Het eerste stuk vind ik mooi, door de velden met prachtige vergezichten. Daarna volgt het dorpje waar we op de camping staan en als ik dat voorbij ben, wordt het een stuk saaier. Vrij rechte paden die best wat klimmen en dalen en met door voornamelijk bos. Het waait en het lijkt alsof de bomen me wat te vertellen hebben. Omdat de weg best saai is, gaan mijn gedachten alle kanten op: Hoe fijn ik wandelen toch vind. Hoe alle metaforen van wandelen één op één toe te passen zijn in het dagelijkse leven. Hoe dat simpel lijkt en het toch vaak niet is. Hoe ik dat vorm ga geven in wandelcoaching. Welke naam ik dat ga geven. Enzovoort enzovoort..... Ook loop ik een tijdje met heel bewuste in- en uitademingen op het tempo van mijn lopen, waardoor het meditatief wordt. Ik word me er van bewust dat de geuren nu heel anders zijn nadat het geregend heeft, alsof de geuren weer loskomen na de hit te.  Een aardse, vrij zoete zeur heeft het bos en het gekapte hout dat ik passeer ruikt zalig! 

Mijn stokbrood met paté eet ik op de grond in het bos en tegelijk laat ik mijn voetjes een beetje afkoelen. Zo licht en lekker als het lopen gisteren ging, zo zwaar en vermoeiend ervaar ik het vandaag; ook dat hoort bij de camino. Al mijmerend kom ik aan bij het dorpje waar Adri mj weer oppikt waarna we weer terug naar de heerlijk rustige camping in Varzy gaan...slechts 13 minuten rijden 😆. Ik heb er weer 16 kilometers opzitten en drink moe en voldaan een lekker biertje-na-het-wandelen!