Dag 12-13 Dinant

Dag 12-13 Dinant

Van Namen naar Anhee, bijna 20 km, en de dag erna naar Dinant, dat is iets meer dan 8 km. Ik vond het genoeg en wilde geen rustdag, maar wel een rustige dag. Het lopen zelf ging gisteren moeizaam, de route was echter prachtig! Langs de Maas, erg mooie huizen en tuinen, rotspartijen, enorme bomen, enorm veel ganzen, ik heb er echt van genoten. Ook van het lopen op mijn tempo, stilstaan en een foto maken als ik dat wilde, genieten van het uitzicht. Niet dat dat met Anouska niet kon, ik deed het alleen minder makkelijk. Vanmorgen was het zelfs sprookjesachtig....ik kon niet ophouden met het maken van foto's. Kwam gisteren ook nog 2 medepelgrims tegen, onderweg vanaf Apeldoorn. De supervriendelijke mensen bij wie ik overnachtte, waren een reisje naar Nederland aan het voorbereiden,  ik heb mijn kennis van het inkomend toerisme weer een beetje afgestoft en ze wat tips kunnen geven. Vanavond slaap ik in "Le poudrerie ", een gebouw waar ooit het buskruit gemaakt werd voor - neem ik aan - de nabij gelegen Citadel van Dinant. Ze hebben een slaapbus, dat klinkt goed toch? Vond het wel romantisch klinken. Het is op een bivakplaats en dat is uiteindelijk allemaal wat minder romantisch,  maar vooral back-to-basic. Ik slaap in een oude stadsbus die omgebouwd is en waar nu zo'n 8 slaapplekken in zijn. Het is een beetje muf en oud en simpel. Op zich niks mis mee,  ik had alleen juist de behoefte aan wat comfort en gemak. Van de weeromstuit heb ik voor morgen een vrij prijzige B&B gereserveerd. En wat wèl erg fijn is: ik heb gevraagd of mijn kleren in de wasmachine mogen omdat met de hand wassen op een gegeven moment toch niet echt schoon wordt. Dat ervaar ik als erg comfortabel!

Wat ik er nu allemaal van vind, vind ik lastig te zeggen. Het verschilt wanneer ik het mezelf vraag. Zelfs op een dag kan het erg verschillen. Ik kan me ronduit gelukkig voelen. De wereld, de natuur en de dieren kan ik ontroerend mooi vinden. Net als de vriendelijkheid en interesse van mensen naar mij toe en die ik naar anderen ervaar. Ook het schrijven geeft me plezier, evenals de vele leuke reacties die ik er op krijg. Het gevoel van vrijheid, dat de wereld letterlijk en figuurlijk aan mijn voeten ligt. Het wel of niet gebruik maken van de mogelijkheid die voorbij komt,  ik weet namelijk niet wanneer er weer een supermarkt/cafe/bakker/.... voorbij komt. Elke keer weer verrast worden door de natuur, de vriendelijkheid van mensen, de route. De andere kant daarvan is dat ik me soms verloren kan voelen, behoefte kan hebben aan een vertrouwd iets of iemand in mijn buurt en dat ik me even niet weer hoef in te stellen op een andere omgeving en andere mensen.

Ook ervaar ik veel dankbaarheid. Dat ik de gezondheid en middelen heb om dit te doen, en de tijd. Dat ik mag genieten van onze wereld die ik zo wonderlijk mooi vind..... :)

Nog 2 dagen en dan ben ik in Frankrijk.......ergens vandaag heb ik de 200 km gehaald.......stap voor stap kom ik een eind!