Dag 11 - Namur (Namen)

Na ca. 23 km aangekomen in Namur. Met een stukje bus erbij, want 30 km vond ik niet realistisch. En eerder was er geen slaapplaats. Anouska is door gebikkeld,  ik heb dus de bus genomen. Heb erover getwijfeld, maar zag mezelf geen 30 km lopen om dan morgen weer fris&fruitig op pad te gaan. Ook over het wel of niet samen verder lopen twijfelde ik. Want als ik de bus zou nemen, was het gevolg dat onze wegen zich zouden scheiden. Uiteindelijk koos ik voor mezelf. Voor mijn eigen tempo. Mijn eigen camino. Het was fijn om samen te lopen en ervaringen samen op te doen,  nu was het weer tijd voor mijn eigen pad. Alsof het alweer te veilig en vertrouwd werd. Het moment dat onze wegen daadwerkelijk scheidden, was dan toch weer raar: fijn om mijn eigen pad te gaan lopen en tegelijk jammer en onwennig. Hoe snel je toch een soort van routine en taakverdeling en gewenning ontwikkelt ....best opmerkelijk! 

Na 19 km lopen op een Ravel (in dit geval een oude spoorlijn die geschikt gemaakt is voor wandelen en fietsen....een soort bels lijntje maar dan 27 km lang.....best saai!) ben ik op zoek gegaan naar een bushalte voor de laatste ca. 10 km naar het centrum van Namen. Dat was even een overgang, van de rust van de afgelopen dagen naar de drukte van een stad in de spits. Toch ook weer de weg gevonden en de laatste 2 km naar de jeugdherberg gewandeld. Daar zit ik nu aan de Maas dit stukje te tikken, wel even wat anders dan de lieve en hartelijke ontvangst van gisteren.....We gingen er vanmorgen na een heerlijk ontbijt met weer leuke gesprekken op pad met pijn in het hart....alsof we weggingen bij goede vrienden. In hun huishouden was zo'n beetje alles bio, dus ik kon mijn hart ophalen. Ze hadden de oude pastorie waarin ze nu zo'n 20 jaar wonen grotendeels zelf opgeknapt en dat prachtig gedaan. Met leem en veel natuurlijke materialen.....het huis en de inrichting kon zó in Happinez staan! Ze bezoeken Nederland met regelmaat en ik heb ze uitgenodigd om dezelfde gastvrijheid een keer terug te mogen geven....ben er nog steeds dankbaar voor en van onder de indruk....We mochten niet eens iets betalen.....

Het lopen gaat op zich goed, de rugzak voel ik amper nog. Het enige wat niet zo fijn is, zijn de blaren. Die hebben me vandaag redelijk parten gespeeld. Of slechts eentje eigenlijk. ...voor mij reden om etappes van ca. 20 km aan te blijven houden, dat kan mijn teentje nét aan! Verder maakt het buiten-zijn mij enorm rozig. Ik vecht nu tegen de slaap en probeer het te rekken tot een uurtje of 22, anders is het wel heel erg vroeg. Ik slaap tot nu toe bijna overal geweldig. ..bijna aan één stuk door.....dat is thuis nog wel eens anders! Vanavond dus in de jeugdherberg op een kamer van 4 waarop ik tot nu toe de enige ben. Morgen weer een adres van 'pelgrims-voor-pelgrims'....benieuwd wat dat weer gaat worden.